Jeden z niesławnych anty-bohaterów opisany na naszym blogu został skazany przez Sąd Okręgowy w Poznaniu III Wydział Karny na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności w zawieszeniu na 5 lat za przywłaszczenie mienia wielkiej wartości w kwocie 1 659 600, 00 PLN na szkodę swojego mocodawcy, którego miał reprezentować w procesie sprzedaży nieruchomości. Nasz anty-bohater, ów nieruchomość sprzedał, jednak pieniądze uzyskane z jej sprzedaży tj. 1 659 600, 00 PLN postanowił sobie przywłaszczyć
… a co tam… śmierć frajerom…przecież za ich kase lepiej pić szampana na plaży w Cyprze Płn. i śmiać się ofiarom w twarz!
Czy, aby czegoś Wam to nie przypomina…? Działania naszego anty-bohatera idealnie wpisują się w oszukańczy schemat: przyjąć od klienta pełnomocnictwo, sprzedać nieruchomość, papiery wartościowe np. akcje, obligacje, certyfikaty, PRZYWŁASZCZYĆ CUDZE PIENIADZE i NIGDY SIĘ Z KLIENTEM NIE ROZLICZYĆ!
Proste… a jakże skuteczne… ilu z Was dało się nabrać? Ile kasy straciliście? Piszcie w komentarzach!
Jak wynika z wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu nasz anty-bohater: w okresie od dnia 23 maja 2014r. do 30 października 2014r. w P., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru będąc upoważnionym na mocy pełnomocnictwa udzielonego przez K. W. (1) aktem notarialnym Rep. A nr (…) z dnia 14.04.2014r. do zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży, umowy warunkowej sprzedaży, odbioru zadatku lub zaliczki z tytułu umowy przedwstępnej sprzedaży, a także do zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży nieruchomości stanowiącej działkę nr (…) o powierzchni 30.6600 ha, położonej w miejscowości Ż. gm. R., będącej własnością K. W. (1), w jego imieniu i na jego rzecz, przywłaszczył powierzone mu pieniądze w łącznej kwocie 1.659.600 zł, stanowiące mienie znacznej wartości, wpłacone przez kupujących A. i J. małżonków G. na rachunek bankowy nr (…) prowadzony dla M. B. (1), tytułem zadatku zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży przedmiotowej nieruchomości na mocy aktu notarialnego z dnia 22.05.2014r. Rep A nr (…). warunkową umową sprzedaży nieruchomości na mocy aktu notarialnego z dnia 15.09.2014r. Rep. A (…) i umowy sprzedaży nieruchomości na mocy aktu notarialnego z dnia 29.10.2014r. Rep. A (…) czym działał na szkodę K. W. (1) tj. przestępstwa z art. 284 §2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 294§ 1 k.k.
Poniżej wklejamy całość wyroku skazującego Sądu Okręgowego w Poznaniu III Wydział Karny sygn. akt III K 212/17 z dnia 20 sierpnia 2019 r., bowiem wyroki sądowe w Rzeczypospolitej są jawne i publiczne.
A teraz NAJWAŻSZNIEJSZE: nasz anty-bohater został skazany na karę pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres lat 5, co oznacza, że jeżeli popełnił podobne przestępstwa w okresie do 2024 lub rażąco łamał prawo SĄD MOŻE ZARZĄDZIĆ WYKONANIE ZASĄDZONEJ KARY POZBAWIENIA WOLNOŚCI!
Poniżej pełna treść wyroku z uzasadnieniem poniżej:
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 20 sierpnia 2019r.
Sąd Okręgowy w Poznaniu w Wydziale III Karnym w składzie:
Przewodniczący: sędzia Izabela Dehmel Protokolant: staż. Magdalena Górecka
przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Poznań – Stare Miasto w Poznaniu Katarzyny Guźniczak
po rozpoznaniu w dniu 01.03.2018r., 15.05.2018r., 14.06.2018r., 11.07.2018r., 24.08.2018r.,
11.09.2018r., 14.03.2019r., 06.08.2019r. na rozprawie
sprawy P. B. (B.)
ur. (…) w N.
syna K. i D. zd. W.
oskarżonego o to, że:
w okresie od 22 maja 2.014r. do 30 października 2014r. w P., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, posiadając pełnomocnictwo K. W. (1) do sprzedaży w jego imieniu i na jego rzecz, stanowiącej jego własność nieruchomości w postaci działki nr (…) o powierzchni 30.6600 ha, położonej w miejscowości Ż. Gm. R., przywłaszczył powierzone mu pieniądze w łącznej kwocie 1.659.600,00 zł, stanowiące mienie znacznej wartości, wpłacone na jego konto, tytułem zadatków oraz należności głównej, przez osoby, które zakupiły przedmiotową działkę na podstawie aktów notarialnych; dot. przedwstępnej umowy sprzedaży z dnia 22 maja 2014 o nr Rep. A (…). w przedmiocie warunkowej umowy sprzedaży z dnia 15 września 2014r. o nr Rep, A (…) oraz sprzedaży nieruchomości z dnia 29 października 2014r. o nr Rep. A
<
(…), działając w ten sposób na szkodę K. W. (1)
tj. o przestępstwo z art. 284 §2 k.k. w zw. z art. 294§1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
***
1. Uznaje oskarżonego P. B. za winnego tego, że w okresie od dnia 23 maja 2014r. do 30 października 2014r. w P., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru będąc upoważnionym na mocy pełnomocnictwa udzielonego przez K. W. (1) aktem notarialnym Rep. A nr (…) z dnia 14.04.2014r. do zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży, umowy warunkowej sprzedaży, odbioru zadatku lub zaliczki z tytułu umowy przedwstępnej sprzedaży, a także do zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży nieruchomości stanowiącej działkę nr (…) o powierzchni 30.6600 ha, położonej w miejscowości Ż. gm. R., będącej własnością K. W. (1), w jego imieniu i na jego rzecz, przywłaszczył powierzone mu pieniądze w łącznej kwocie 1.659.600 zł, stanowiące mienie znacznej wartości, wpłacone przez kupujących A. i J. małżonków G. na rachunek bankowy nr (…) prowadzony dla M. B. (1), tytułem zadatku zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży przedmiotowej nieruchomości na mocy aktu notarialnego z dnia 22.05.2014r. Rep A nr (…). warunkową umową sprzedaży nieruchomości na mocy aktu notarialnego z dnia 15.09.2014r. Rep. A (…) i umowy sprzedaży nieruchomości na mocy aktu notarialnego z dnia 29.10.2014r. Rep. A (…) czym działał na szkodę K. W. (1) tj. przestępstwa z art. 284 §2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 294§ 1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności, a na podstawie art. 33 § 1 i 2 k.k. karę 300 (trzystu) stawek dziennych grzywny przyjmując, iż jedna stawka dzienna wynosi 50 (pięćdziesiąt) zł.
2. Na podstawie art. 69 §1, 2 k.k. i art. 70 §1 pkt 1 k.k. – w’ brzmieniu obowiązującym przed 01.07.2015r. – przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 5 (pięciu) lat tytułem próby.
3. Na podstawie art. 46§1 k.k. – w brzmieniu obowiązującym przed 01.07.2015r. – przy zastosowaniu art. 4 §1 k.k. orzeka wobec oskarżonego P. B. i obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz oskarżyciela posiłkowego
K. W. (1) kwoty 1.659.600 (jeden milion sześćset pięćdziesiąt dziewięć tysięcy sześćset złotych) zł.
4. Na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 pkt. 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 83 nr 49 poz. 223 ze zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Poznaniu koszty sądowe w kwocie 151 zł i wymierza mu opłatę w kwocie 3.300 zł.
UZASADNIENIE
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
K. W. (1) prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (…) K. W. (1). Przedmiotem działalności firmy jest działalność marketingowa, tworzenie, wprowadzanie i zarządzanie marką.
W 2007r. K. W. (1) rozpoczął projekt inwestycyjny, w ramach którego zamierzał pozyskiwać grunty rolne położone w pobliżu dużych miast, dokonywać ich podziału na mniejsze działki, a następnie ich przekształceń w grunty budowlane i w celu ich odsprzedaży z zyskiem.
Aktem notarialnym Rep. A nr (…) z dnia 28 grudnia 2007r. K. W. (1) – w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (…) K. W. (1) – nabył prawo własności nieruchomości o łącznym obszarze 19,2100 ha, stanowiącej w części gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, stanowiące działkę nr (…) położoną w P. oraz działki nr (…) płożone w P.. Następnie zakupione działki zostały podzielone na działki o powierzchni około 3.000 m 2 i od września 2010r. były sprzedawane osobom fizycznym. W transakcjach sprzedaży K. W. (1) działał osobiście lub przez M. Z. będącego dyrektorem przedstawicielem (…).
W 2010r. K. W. (1) nabył również prawo własności nieruchomości położonej w miejscowości W., gm. S., która to nieruchomość została podzielona na działki o powierzchni około 1 ha, które były sprzedawane od lutego 2011r., przy czym w powyższych transakcjach na mocy udzielonego pełnomocnictwa w imieniu K. W. (1) działał również M. Z..
Kolejno aktem notarialnym Rep. A nr (…) z dnia 15 maja 2011r. K. W. (1) nabył do majątku osobistego prawo własności nieruchomości o powierzchni 8,07 ha stanowiącej działki nr (…) położonej w miejscowości R., gm. K.. Aktem notarialnym Rep. A (…) z dnia 12 czerwca 2011r. K. W. (1) nabył do majątku osobistego prawo własności nieruchomości w miejscowości R. o powierzchni 6,29 ha stanowiącej działki nr (…). Również te nieruchomości zostały podzielone na działki o powierzchni około 1,2 ha, a następnie począwszy od maja 2011r. były sprzedawane, gdzie w imieniu K. W. (1), jako pełnomocnik występował M. Z..
Z uwagi na fakt, że w tamtym okresie sprzedaż gruntów rolnych przez osoby fizyczne zwolniona była z podatku dochodowego, działalność związana z obrotem nieruchomościami (z wyjątkiem zakupu nieruchomości w P.) prowadzona była przez K. W. (1) jako osobę fizyczną, a nie w ramach prowadzonej wówczas działalności gospodarczej.
W 2010r. K. W. (1) poznał P. B., który posiadał wykształcenie prawnicze, jak również prowadził działalność w zakresie obrotu nieruchomościami. Z uwagi na coraz szerszą skalę działań i chęć rozwoju K. W. (1) zaproponował P. B. współpracę, w ramach której ten miał pozyskiwać grunty rolne w celach inwestycyjnych, w szczególności na obszarze województwa (…), a następnie koordynować prace związane z przekształcaniem i podziałem gruntów, na co ten wyraził zgodę.
W tym czasie P. B. był pełnomocnikiem żony M. B. (1) prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (…) M. B. (1). Przedmiotem działalności firmy był m. in. pośrednictwo, obrót i zarządzanie nieruchomościami. M. B. (1) w ramach Przedsiębiorstwa (…) posiadała rachunek bankowy o nr (…).
W ramach prowadzonych działań P. B. pozyskał nieruchomość położoną w miejscowości Ż., gm. R., które przedstawił K. W. (1), celem rozważenia jej nabycia.
Aktem notarialnym Rep. A nr (…) z dnia 13 kwietnia 2011r. K. W. (1) z majątku osobistego nabył nieruchomość położoną w Ż., gm. R., oznaczoną nr (…) łącznym obszarze 3,72 ha dla której Sąd Rejonowy w Szamotułach V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW (…).
Aktem notarialnym Rep. A (…) z dnia 13 kwietnia 2011r. stanowiącym umowę warunkową, a następnie aktem notarialnym Rep. A (…) z dnia 08 czerwca 2011r. stanowiącym umowę przeniesienia własności, K. W. (1) z majątku osobistego nabył nieruchomość położoną w Ż., gm. R., oznaczoną nr (…) o obszarze 30,6600 ha, dla której Sąd Rejonowy w Szamotułach V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW (…).
Nieruchomości położone w Ż., podobnie jak nabyte wcześniej nieruchomości miały zostać podzielone na mniejsze działki, a następnie przekształcone w działki budowlane, ewentualnie w ramach gruntów rolnych podzielone na mniejsze działki, a następnie sprzedane z zyskiem. Prace związane z przekształceniem i podziałem nieruchomości w Ż. prowadził i koordynował P. B., który w zakresie przygotowywania koncepcji zagospodarowania przestrzennego i przygotowywania niezbędnej w tym zakresie dokumentacji współpracował z K. W. (2) w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (…) (…) K. W. (2). Zlecającym wykonanie prac było Przedsiębiorstwo (…) M. B. (1), przy czym prace te faktyczne zlecane były przez P. B.. Za świadczone usługi (…) wystawiał faktury VAT, w których jako płatnik wskazywane było Przedsiębiorstwo (…) M. B. (1).
W tym czasie P. B. prowadził działania mające na celu pozyskanie kolejnych nieruchomości inwestycyjnych, wspólnie z K. W. (3) prowadził działania mające na celu opracowanie koncepcji zagospodarowania przestrzennego działek w miejscowości G., podejmował działania mające na celu uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, nadto w ramach udzielonego mu przez K. W. (1) pełnomocnictwa reprezentował go przy transakcjach związanych z zakupem nieruchomości m.in. w miejscowości K., R., P. i sprzedażą nieruchomości. W celu realizacji poszczególnych transakcji K. W. (1) dokonywał przelewów na rachunek bankowy należący do M. B. (1) oraz rachunek nr (…) prowadzony dla Przedsiębiorstwa (…) M. B. (1). Z kwot tych P. B. dokonywał płatności tytułem zaliczek i zadatków w związku z zawieranymi przedwstępnymi umowami sprzedaży, zapłaty ceny w związku z umowami przyrzeczonymi, opłat notarialnych, prowizyjnych, opłat związanych z uzyskaniem potrzebnych do transakcji dokumentów, itp. Przekazane przez K. W. (1) środki pieniężne były rozliczane w odniesieniu do każdej transakcji oddzielnie w tabelach, które uwzględniały koszt zakupu nieruchomości, sumę wydatków związanych z zakupem i sprzedażą nieruchomości, jak również wskazywały dochód z inwestycji. P. B. dokonywał rozliczeń pobranych zaliczek poprzez przedstawianie wydatków i informacje te przekazywał pracownicy K. W. (1) M. C. (dawnej R.), która zamieszczała je w tabelach odnoszących się do poszczególnych nieruchomości.
Wiosną 2011r. P. B. przedstawił K. W. (1) swojego szwagra J. P. (1), z którym współpracował w ramach działalności Przedsiębiorstwa (…) i zaproponował, by ten zajął się pozyskiwaniem gruntów inwestycyjnych w okolicach W., na co K. W. (1) wyraził zgodę. Jednocześnie po rozpoczęciu współpracy K. W. (1) zawarł z J. P. (1) kilka umów zlecenia na mocy, których J. P. (1) zobowiązał się do nabycia we własnym imieniu nieruchomości położonych w miejscowości S., S., J., D., S., R., P., C. oraz w miejscowości D., przy czym działać miał jako zastępca powierniczy K. W. (1) i na jego żądanie przenieść na niego prawo własności nabytych nieruchomości. Zgodnie z umową wszystkie koszty związane z nabyciem nieruchomości oraz umów związanych z wykonaniem zlecenia ponosił K. W. (1). Za wykonanie umowy zlecenia J. P. (1) miał otrzymywać wynagrodzenie, na co wystawiał K. W. (1) rachunki do umowy zlecenia. Nabyte przez J. P. (1) nieruchomości podlegały podziałowi na mniejsze działki, bądź w niezmienionym układzie podlegały dalszej sprzedaży. W transakcjach jako sprzedający uczestniczył J. P. (1), bądź w jego imieniu, na podstawie udzielonego pełnomocnictwa działał M. Z.. Środki ze sprzedaży nieruchomości przelewane były na rachunek bankowy prowadzony dla J. P. (1), przy czym osobą upoważnioną do rachunku był K. W. (1), który faktycznie jako jedyny dokonywał przesunięć środków na rachunku i nimi dysponował.
P. B. w ramach działań zmierzających do pozyskiwania atrakcyjnych inwestycyjnie nieruchomości zaproponował K. W. (1) również zakup kamienicy położonej w G. przy ul. (…) z K. oraz udziałów w kamienicy położonej w P. przy ul. (…), które to nieruchomości nabyć można było po atrakcyjnej cenie.
Aktem notarialnym Rep. A (…) z dnia 07 lipca 2011r. P. B. działający jako pełnomocnik K. W. (1), w jego imieniu i na jego rzecz zawarł przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości położonej w G. przy ul. (…) z K. nr 4, stanowiącej działkę nr (…), dla której Sąd Rejonowy w Gdyni V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW (…), na mocy której K. W. (1) zobowiązał się nabyć przedmiotową nieruchomość za kwotę 1.700.000 zł, przy czym kwota 500.000 zł została zapłacona Sprzedającym proporcjonalnie do zbywanych udziałów przez P. B., działającego w imieniu i na rzecz Kupującego. Nadto strony ustaliły, że reszta ceny sprzedaży w kwocie 1.200.000 zł zostanie przez Kupującego zapłacona Sprzedającym proporcjonalnie do ich udziałów poprzez wydanie z depozytu złożonego przez Kupującego przed zawarciem umowy przyrzeczonej sprzedaży u notariusza sporządzającego umowę przyrzeczoną sprzedaży, przelewami na wskazane przez sprzedających rachunki bankowe.
Następnie aktem notarialnym Rep. A nr (…) z dnia 28 września 2011r. P. B. jako pełnomocnik, działając w imieniu i na rzecz K. W. (1) jako Kupującego, zawarł umowę sprzedaży nieruchomości przy ul. (…) z K. nr 4, przy czym zapłata reszty ceny sprzedaży tj. kwoty 1.200.000 zł nastąpiła poprzez wydanie Sprzedającym, a złożonej w dniu 28 września 2011r. do depozytu notariusza sporządzającego akt notarialny, na wskazane przez Sprzedających rachunki bankowe. Wszystkie środki przeznaczone na zakup nieruchomości zostały przekazane z rachunku bankowego K. W. (1).
P. B. na mocy udzielonego mu przez K. W. (1) pełnomocnictwa dokonywał w jego imieniu i na jego rzecz, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (…) K. W. (1) zakupu udziałów w zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr (…) położonej w P. przy ul. (…), stanowiącej kamienicę wielomieszkaniową. Udziały zostały nabyte w ramach umów sprzedaży prawa własności, jak również umowy zamiany. Aktem notarialnym Rep. A nr (…) z dnia 27 grudnia 2011r. K. W. (1), działając przez pełnomocnika P. B. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (…) K. W. (1) sprzedał M. B. (1) w ramach Przedsiębiorstwa (…) M. B. (1) udziały w nieruchomości położonej w P. przy ul. (…) za kwotę 2.000.000 zł, przy czym strony ustalił termin zapłaty na dzień 30 marca 2012r. Następnie termin ten został przedłużony na mocy porozumienia stron. Finalnie w dniu 02 grudnia 2014r. M. B. (1) przelała na rachunek bankowy K. W. (1) całą cenę sprzedaży.
Aktem notarialnym Rep. A nr (…) z dnia 22 lutego 2012r., aktem notarialnym Rep. A nr (…) z dnia 27 marca 2012r. M. B. (1) w ramach Przedsiębiorstwa (…) M. B. (1), działając przez pełnomocnika P. B. nabyła udział w zabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr (…) położonej w P. przy ul. (…). Kolejno aktem notarialnym Rep. A nr (…) z dnia 28 października 2015r. w imieniu własnym nabyła kolejne udziału w przedmiotowej nieruchomości.
W ramach przedsięwzięcia związanego z obrotem nieruchomościami w ramach firmy (…) w 2012 roku został opracowany projekt o nazwie B., który był programem inwestycyjnym skierowanym do osób zainteresowanych lokowaniem kapitału w nieruchomości, a który oparty był na zakupie przez inwestorów gruntów rolnych, które w ramach projektu inwestycyjnego miały być przekształcane w grunty budowlane i dzielone na mniejsze działki w celu podniesienia ich wartości rynkowej. P. B., J. P. (1) i M. C. (dawnej R.) mieli pozyskiwać grunty odpowiednie do realizowanego przedsięwzięcia, następnie P. B. przy współpracy z (…) Sp. z o.o., zajmującą się zarządzaniem procesami inwestycyjnymi miał podejmować działania zmierzające do realizacji zamierzeń inwestycyjnych, zgodnie z wyborem inwestora, w szczególności prowadzić działania zmierzające do organizowania i koordynowania procesu odrolnienia działek, przygotowywać plany podziału, zlecać wykonanie prac geodezyjnych itp. Jednocześnie projekt B. miał być realizowany we współpracy z biurem (…), które miało poszukiwać potencjalnych nabywców przekształconych nieruchomości. Jednocześnie K. W. (1) do koordynowania programu B. wyznaczył M. C., która wspólnie z P. B. opracowywała oferty inwestycyjne dla poszczególnych nieruchomości, jak również współpracowała z dyrektorem regionalnym M. M. B. (2) oraz agentami, których zadaniem było pozyskiwanie klientów na nieruchomości należące do inwestorów, a sprzedawane w ramach programu inwestycyjnego.
W dniu 14 maja 2013r. Przedsiębiorstwo (…) M. B. (1), w którego imieniu działał P. B. zawarła z (…) S.A. reprezentowaną przez H. M. umowę pośrednictwa sprzedaży stanowiących własność K. W. (1) nieruchomości położonych w Ż., stanowiących działki nr (…).
M. B. (1) w dniu 03 kwietnia 2014r. zawarła umowę o prowadzenie rachunku bankowego o nr (…) w (…) Bank S.A.
Aktem notarialnym z dnia 17 kwietnia 2014r. K. W. (1) udzielił P. B. pełnomocnictwa do:
– sprzedaży nieruchomości położonych w miejscowości Ż., gm. R., objętych księgami wieczystymi KW (…) i KW (…) prowadzonymi przez Sąd Rejonowy w Szamotułach – osobom, za cenę i na warunkach według uznania pełnomocnika,
– zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży powyższej nieruchomości, umowy warunkowej sprzedaży i do odbioru zadatku lub zaliczki z tytułu umowy przedwstępnej sprzedaży, do zamiany i rozwiązania, na warunkach według uznania pełnomocnika,
– dokonania wszelkich czynności prawnych związanych z zawarciem powyższej umowy, w tym do poddania się egzekucji co do wykonania obowiązków z niej wynikających, do odbioru wszelkich dokumentów niezbędnych do zawarcia wyżej opisanej umowy,
– zarządu i administrowania powyższymi nieruchomościami,
– reprezentowania przed Sądem Rejonowym w sprawie składania wniosków wieczystoksięgowych, w tym o ujawnienie podziału nieruchomości,
– reprezentowania przed organami administracji rządowej i samorządowej, wszystkim urzędami, sądami, w tym urzędami skarbowymi, władzami, Urzędem Miasta, Starostwem Powiatowym, Urzędem Gminy, dostawcami wszelkich mediów, w tym przed Zakładem Gazownictwa, Zakładem Energetycznymi i dostawcami usług telekomunikacyjnych oraz wobec osób fizycznych i prawnych – we wszystkich sprawach związanych z powyższymi nieruchomościami,
– odbioru wszelkich pism, zaświadczeń, dokumentów, korespondencji, przesyłek i przekazów z poczty i innych instytucji,
– składania i odbierania wszelkich oświadczeń i wniosków, jakie okażą się konieczne w ramach niniejszego pełnomocnictwa oraz do odbioru dokumentów.
Jednocześnie K. W. (1) oświadczył, że powyższe nieruchomości nabył z majątku osobistego, do majątku osobistego, a w jego małżeństwie obowiązuje ustrój rozdzielności majątkowej.
W dniu 16 maja 2014r. aktem notarialnym Rep. A nr (…) P. B. działając jako pełnomocnik K. W. (1) zawarł z P. K. umowę przeniesienia własności nieruchomości stanowiącej działki o nr (…) do (…) położonej w Ż. o łącznej powierzchni 40,5635 ha zapisanej w księdze wieczystej prowadzonej przez sąd Rejonowy w Szamotułach nr KW (…) za kwotę 2.500.000 zł. Płatność miała nastąpić na rachunek bankowy (…). W dniu 04 kwietnia 2014r. dokonana została wpłata zadatku w wysokości 200.000 zł, w dniu 16 maja 2014r. przelana została pozostała kwota 2.250.000 zł. W dniu 27 maja 2014r. z rachunku o nr (…) została przelana na rachunek bankowy K. W. (1) kwota 1.200.000 zł, tytuł przelewu został opisany „rozliczenie umowy powierniczej – realizacja sprzedaży działki (…) w Ż.”.
Przy powyższej transakcji zarówno sprzedającego, jak i kupującego z ramienia (…) reprezentowała A. M..
W dniu 22 maja 2014r. aktem notarialnym Rep. A nr (…) P. B. działając jako pełnomocnik K. W. (1) zawarł z A. i J. małżonkami G. przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości położonej w Ż. oznaczoną nr 47 o obszarze 30,6600 ha, dla której Sąd Rejonowy w Szamotułach V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW (…), strony zobowiązały się zawrzeć umowę sprzedaży w terminie najpóźniej do dnia 15 września 2014r. Cena sprzedaży określona została na kwotę 1.839.600 zł. Nadto strony ustaliły zadatek w kwocie 183.960 zł, który miał zostać zapłacony w terminie do dnia 26 maja 2014r., przelewem na rachunek bankowy wskazany przez pełnomocnika Sprzedającego o nr (…). Wpłata została zaksięgowana w dniu 23 maja 2014r.
W dniu 15 września 2014r. aktem notarialnym Rep. A (…) P. B. oraz A. i J. G. (1) zawarli warunkową umowę sprzedaży, na mocy której P. B. działający w imieniu i na rzecz K. W. (1) sprzedał A. i J. małżonkom G. własność nieruchomości położonej w Ż., cena sprzedaży określona została na kwotę 1.839.600 zł. Nadto strony ustaliły zadatek w kwocie 383.960 zł, przy czym kwota 183.960 zł została przez Kupujących zapłacona, zgodnie z postanowieniami umowy przedwstępnej sprzedaży z dnia 22 maja 2014r., natomiast kwota 200.000 zł miała zostać zapłacona w terminie do dnia 16 września 2014r., przelewem na rachunek bankowy wskazany przez pełnomocnika Sprzedającego o nr (…) i w tym dniu została zaksięgowana na rachunku. Umowa sprzedaży została zawarta pod warunkiem, że Agencja Nieruchomości Rolnych nie skorzysta z prawa pierwokupu.
Aktem notarialnym Rep. A nr (…) z dnia 29 października 2014r. P. B. działający w imieniu i na rzecz K. W. (1) jako pełnomocnik, w wykonaniu zobowiązania wynikającego z warunkowej umowy sprzedaży z dnia 15 września 2014r. przeniósł własność nieruchomości, stanowiącej działkę nr (…), położonej w Ż. na rzecz A. i J. małżonków G.. Kupujący zobowiązali się do zapłaty Sprzedającemu reszty ceny w kwocie 1.455.640 zł najpóźniej do dnia 07 listopada 2014r., przy czym oświadczyli, że środki pochodzić będą z kredytu bankowego udzielonego im przez (…) Bank (…) S.A. Płatność miała nastąpić przelewem na rachunek wskazany przez pełnomocnika Sprzedającego o nr (…). W dniu 30 października 2014r. na powyższym rachunku zaksięgowana została kwota 1.455.640 zł przelana tytułem cen sprzedaży przez A. i J. G. (1).
Przy transakcji A. i J. G. (1) jako kupujących reprezentował pracownik M. T. Z., a K. W. (1) jako sprzedającego A. M..
W dniu 29 października 2014r. (…) S.A. wystawiła na rzecz Przedsiębiorstwa (…) M. B. (1) fakturę VAT nr (…) na kwotę 50.910,93 zł brutto tytułem pośrednictwa w sprzedaży działki nr (…) w Ż.. P. B. nie otrzymał od A. i J. G. (1) wynagrodzenia, czy prowizji w związku z zawarciem umowy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.
W dniu 03 listopada 2014r. z rachunku o nr (…) przelana została kwota 50.910,93 zł na rachunek bankowy (…) S.A. tytułem zapłaty za fakturę FV 14/63/10/2014r.
Przed dokonaniem wpłaty kwoty 1.455.640 zł przez A. i J. G. (1) saldo na rachunku o nr (…) wynosiło 106.067,50 zł. Do dnia zamknięcia rachunku bankowego dokonane zostały wpłaty przez osoby trzecie w łącznej wysokości 40.000 zł. Jednocześnie z rachunku przelana została m. in. łączna kwota 523.403,85 zł na rzecz Bungalow D.O.O. i (…) Mobil C. (…).O.O. Umowa rachunku bankowego o nr (…) została wypowiedziana przez M. B. (1) w dniu 28 kwietnia 2016r., przy czym od dnia 01 czerwca 2015r. na rachunku nie były przeprowadzane żadne operacje, a saldo wynosiło 8,33 zł.
Odnośnie transakcji sprzedaży działki nr (…) w Ż. P. B. poinformował K. W. (1) o zawarciu przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości wskazując, że zakup nieruchomości w części ma być finansowany z kredytu bankowego. Następnie informował K. W. (1), że zawarcie umowy przyrzeczonej opóźnia się z uwagi na problemy z otrzymaniem przez A. i J. G. (1) kredytu. Następnie po zawarciu umowy przyrzeczonej P. B. nie poinformował K. W. (1) o sprzedaży gruntu, nie przelał na jego rachunek bankowy żadnej kwoty uzyskanej od A. i J. G. (1) zarówno tytułem zadatku, jak i reszty ceny, nie rozliczył również powyższej sprzedaży, jak to czynił w odniesieniu do innych nieruchomości. K. W. (1) dopytywał P. B. o status przedmiotowej nieruchomości, jednakże każdorazowo był zapewniany, że transakcja nie doszła jeszcze do skutku. Po upływie kilku miesięcy od transakcji K. W. (1) dowiedział się o sprzedaży nieruchomości, jednocześnie P. B. zapewnił go, że w niedługim czasie rozliczy się ze środków pieniężnych otrzymanych w ramach powyższej transakcji.
Aktem notarialnym Rep. A (…) z dnia 22 grudnia 2015r. K. W. (1) udzielił P. B. pełnomocnictwa do sprzedaży w jego imieniu nieruchomości położonej w O. za cenę i na warunkach według uznania pełnomocnika, z prawem odbioru ceny, jak również wskazania numeru rachunku na który ma nastąpić zapłata. Transakcja miała miejsce w dniu 22 grudnia 2015r. Następnego dnia P. B. spotkał się z K. W. (1), którego poinformował, że nieruchomość zgodnie z aktem notarialnym sprzedał za kwotę 600.000 zł, jednocześnie gotówką przyjął od kupującego kwotę 600.000 zł. Jednocześnie zapewnił K. W. (1), że rozliczy się z nim ze środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży działki nr (…) w Ż. i przyznał, że pieniądze te zainwestował z działalność gospodarczą prowadzoną na terenie Chorwacji.
W dniu 22 grudnia 2015r. P. B. dokonał na rachunek o nr (…) prowadzony na rzecz M. B. (1) wpłaty gotówkowej w wysokości 600.000 zł, która została opisana jako „zaliczka sprzedaż udziałów (…) S.A”. W dniu 23 grudnia 2015r. P. B. przelał z rachunku o nr (…) prowadzonego na rzecz M. B. (1) na rachunek o nr (…) prowadzony na rzecz K. W. (1) kwotę 180.000 zł, przelew został opisany jako „zwrot zaliczki umowa sprzedaży działki nr (…) w Ż.”.
W dniu 15 grudnia 2015r. do KRS wpisany został podmiot (…) S.A., której jedynym akcjonariuszem jest M. B. (1), zaś prokurentem P. B..
W dniu 23 marca 2016r. pełnomocnik K. W. (1) wezwał P. B. do dokonania rozliczenia transakcji związanej ze sprzedażą nieruchomości stanowiącej działkę nr (…) położoną w Ż. na rzecz A. i J. małżonków G. i dokonanie w terminie 7 dni od doręczenia wezwania brakującej części ceny sprzedaży w wysokości 1.659.600 zł. Kolejno w dniu 06 czerwca 2016r. pełnomocnik K. W. (1) wezwał M. B. (1) do zwrotu w terminie 3 dni od doręczenia pisma kwoty 1.659.600 zł w związku z zawarciem przez P. B. warunkowej i ostatecznej umowy przeniesienia prawa własności nieruchomości zbytej na rzecz A. i J. małżonków G.. Do chili obecnej P. B. nie przekazał K. W. (1) kwoty 1.659.600 zł.
P. B. ma 47 lat, ma wykształcenie wyższe prawnicze, nie ma nikogo na utrzymaniu. Pozostaje w związku małżeńskim z M. B. (1), w ich małżeństwie panuje ustrój rozdzielności majątkowej, w związku z czym formalnie P. B. nie posiada żadnego wartościowego majątku, jednocześnie M. B. (1) jest właścicielką udziałów w kamienicy położonej w P. przy ul. (…), kamienicy położonej w P. przy ul. (…), jak również nieruchomości gruntowych, które to okoliczności nie były przedmiotem szczegółowych ustaleń w ramach niniejszego postępowania.
P. B. nie był dotychczas karany za przestępstwa.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:
wyjaśnień oskarżonego P. B. k. 235-236, 262-263, 599-606, 968, 1076v-1080v, 1133v,
zeznań pokrzywdzonego K. W. (1) k. 29-30, 84v, 131-132, 385-387, 733-742, 1078v-1080v,
zeznań świadków: A. G. k. 61, 746-749, J. G. (2) k. 67-68, 749-750, A. M. k. 101, 950-952, M. B. (1) k. 199-200, 961-970, M. B. (2) k. 269, 768-772, K. W. (2) k. 273-274, 773-775, J. P. (1) k. 277-278, 953-960, M. C. (dawnej R.) k. 513-514, 794-802,
dokumentów: aktów notarialnych k. 4-10, 87-98, 209-213, 238-240, 253-258, 290-297, 299-310, 311-319, 320-325, 326-330, 331-336, 339-343, 344-348, 350-354, 355-359, 360-365, 366-368, 685-689, 690-692, 693-698, 699-704, 705-710, 711-717, 718-719, 720-725, 726-730, 812-814, 819-822, 822-823, 824-826, 827-828, 829-830, 831-834, 835-839, 840-841, 843-846, 847-849, 850-855, 856-859, 860-864, 866-867, 868-870, 873-877, 879-884, 881-890, 901-903, 904-907, 973-975, 976-978, 979-984, 985-992, 993-995, 996-999, 1000-1002, 1003-1005, 1006-1008, 1009-1030, potwierdzenia dokonania przelewu k. 11, 878, wezwania do zapłaty k. 12, 14, pełnomocnictwa k. 22, umowy rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego wraz z dodatkową dokumentacją k. 137-146, historii rachunku bankowego k. 147-174, 214, 222-226, 683-684, 922, umowy pośrednictwa k. 180, faktur Vat k. 181, 372, 373, wiadomości e-mail k. 241-243, 266-267, 369, 610-648, 660, 671-673, 818, 936-948, 1037-1044, 1075-1083, karty karnej k. 263, 508, 1035, potwierdzenia wypłaty k. 298, wypowiedzenia pełnomocnictwa k. 391, rachunków k. 891-900, 926-934, umów zlecenia k. 923-925.
Oskarżony P. B. zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jednocześnie złożył wyjaśnienia, w których przedstawił własną wersję zdarzeń.
Na przymiot wiarygodności zasługiwały wyjaśnienia oskarżonego w części, w jakiej opisał okoliczności zawarcia znajomości z K. W. (1), wskazywał na bliskie relacje łączące go z pokrzywdzonym i jego rodziną, które to fakty w świetle zeznań K. W. (1) i M. B. (1) należało uznać za bezsporne.
P. B. opisał szeroko zakres współpracy z K. W. (1) związanej z handlem nieruchomościami, które to wyjaśnienia Sąd uznał również za wiarygodne.
W świetle wyjaśnień oskarżonego, zeznań K. W. (1), M. B. (1) i J. P. (1), jak również zgromadzonych dokumentów, w szczególności aktów notarialnych, umów zlecenia i wystawionych w oparciu o nie rachunków, nie budzi wątpliwości, że K. W. (1) osobiście, jak i przez pełnomocników, a nadto w oparciu o umowy powiernicze nabywał nieruchomości gruntowe w celach inwestycyjnych, przy czym z uwagi na optymalizację podatkową nabywał je jako osoba fizyczna, a nie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Grunty te w celu zwiększenia ich wartości rynkowej były następnie dzielone, przekształcane – odrolniane, prowadzone były działania zmierzające do uzyskania decyzji o warunkach zabudowy, a następnie sprzedawane ze znacznym zyskiem. W działaniach tych niewątpliwie uczestniczył P. B., o czym świadczą w pierwszej kolejności zeznania M. B. (1), J. P. (1), K. W. (2), M. B. (2) i M. C. (dawniej R.), a także dokumenty, w szczególności bogata korespondencja mailowa pomiędzy P. B., K. W. (1) i M. C., zestawienia kosztowe dotyczące poszczególnych nieruchomości, faktury VAT wystawione przez K. W. (2) na rzecz Przedsiębiorstwa (…), czy historia rachunków bankowych. Wskazać należy przy tym, że świadkowie, z uwagi na bliskie relacje łączące ich ze stronami procesu (M. B. (1) – żona oskarżonego, J. P. (1) – szwagier oskarżonego, M. C. – bliska pracownica K. W. (1)) mieli interes w tym by potwierdzać okoliczności dla nich korzystne, przy czym istotne jest, że ich zeznania w powyższym zakresie były spójne, wzajemnie ze sobą korespondowały i uzupełniały się, co wskazywało na ich szczerość. Dodatkowo okoliczności współpracy z P. B. odnośnie inwestycji w Ż. (przygotowywanie koncepcji, wizyty w urzędach, wykonywanie prac geodezyjnych) potwierdził świadek K. W. (2), którego zarówno z oskarżonym, jak i pokrzywdzonym łączyły wyłącznie relacje zawodowe, a zatem nie miał żadnego interesu w tym by narażając się na odpowiedzialność karną złożyć fałszywe zeznania. Nie budziły wątpliwości Sądu również wyjaśnienia P. B. w zakresie, w jakim wskazywał na swój udział w projekcie B.. O tym, że oskarżony był zaangażowany w powyższy projekt, świadczy w pierwszej kolejności dokumentacja mailowa, a nadto zeznania M. C., J. P. (1) i M. B. (2). Co więcej, w świetle zgromadzonej korespondencji nie może budzić wątpliwości, że zarówno K. W. (1), jak i M. C. konsultowali z P. B. decyzje związane z projektem (wystawianie ofert konkretnych nieruchomości, uzgadnianie warunków ofert), a także oczekiwali od niego decyzji w tym zakresie. Nie bez znaczenia pozostaje również fakt, że to oskarżony do współpracy z K. W. (1) pozyskał zarówno J. P. (1), jak i M. B. (2), a co dodatkowo świadczy o jego zaangażowaniu w działania biznesowe podejmowane przez pokrzywdzonego.
Analiza rachunków bankowych prowadzonych dla K. W. (1), M. B. (1) i Przedsiębiorstwa (…) potwierdza również wyjaśnienia oskarżonego, w zakresie, w jakim wskazywał, że wielokrotnie dysponował środkami pieniężnymi otrzymywanymi od K. W. (1), które ten przelewał celem realizacji szeregu różnych działań związanych z wieloma inwestycjami (zaliczki na zakup nieruchomości, zadatki, zaliczki, opłaty notarialne, depozyt notarialny). Również załączone do akt zestawienia obejmujące rozliczenia poszczególnych nieruchomości z uwzględnieniem kosztów, dochodów i zysków, rozliczenia zaliczek, otrzymanych od K. W. (1), które to dokumenty sporządzane były przez P. B. i przekazywane M. C. świadczą o udziale oskarżonego w bieżącej działalności prowadzonej przez pokrzywdzonego i współpracy w tym zakresie z jego pracownikami.
Powyższe ustalenia faktyczne, których wartości dowodowej, w świetle obiektywnych dowodów z dokumentów nie sposób zasadnie podważać, przeczą temu, na co wskazywał K. W. (1), że P. B. był jedynie jego pełnomocnikiem do konkretnych czynności związanych z zakupem w jego imieniu nieruchomości. Nie bez znaczenia, dla takiej oceny pozostaje również zakres udzielanych oskarżonemu przez K. W. (1) pełnomocnictw, na mocy których oskarżony miał daleko idącą swobodę w podejmowaniu decyzji skutkujących dla pokrzywdzonego istotnymi konsekwencjami prawnymi i finansowymi, jak również miał faktyczną możliwość dysponowania jego środkami pieniężnymi. Taki sposób ukształtowania współpracy pomiędzy K. W. (1), a P. B., zakres udzielonych mu pełnomocnictw świadczy o dużym zaufaniu, jakim pokrzywdzony musiał darzyć oskarżonego, a także wskazuje na istotniejszą rolę P. B. w prowadzonej przez K. W. (1) działalności, niż ten wskazywał. Przedstawianie P. B. jedynie jako pełnomocnika do konkretnych czynności i umniejszanie jego roli było zabiegiem zastosowanym wyłącznie na potrzeby niniejszego postępowania i miało na celu wykazanie zasadności stawianego oskarżonemu zarzutu przywłaszczenia. Gdyby, jak na to wskazywał pokrzywdzony, P. B. wyłącznie w tym jednym przypadku, działając jako pełnomocnik umocowany do konkretnej czynności prawnej przyjął środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży prawa własności nieruchomości na rachunek bankowy pozostający w jego dyspozycji i nie przekazał ich uprawnionemu, to wykazanie jego sprawstwa byłoby zdecydowanie łatwiejsze niż w faktycznym układzie biznesowym łączącym strony.
Poczynienie ustaleń, co do rzeczywistego zakresu współpracy P. B. i K. W. (1) w żaden sposób nie przesądzało jednakże kwestii wzajemnych rozliczeń pomiędzy stronami i w tym zakresie Sąd uznał za niewiarygodne zarówno wyjaśnienia oskarżonego, jak i zeznania pokrzywdzonego. I tak, twierdzenia K. W. (1), w których wskazywał, że P. B. nie otrzymywał od niego żadnego wynagrodzenia, a jego zarobek stanowiła prowizja, którą pobierał od kupującego, jak również wymierną korzyścią była dana mu przez pokrzywdzonego możliwość powrotu na rynek nieruchomości, współpracy z (…) i prowadzenia działalności, jawią się jako całkowicie nieprawdziwe. Po pierwsze, gdyby faktycznie P. B. miał pobierać prowizję od kupujących, to musiały ją pobrać również od A. i J. G. (1), czemu ci kategorycznie zaprzeczyli. Co więcej, przy omawianej transakcji kupujących reprezentowała agencja (…), a jej pracownik A. M. wykluczyła, by P. B. w związku z tą transakcją otrzymał jakąkolwiek prowizję. Odnośnie projektu B., w który również był zaangażowany oskarżony, wskazać należy, że był on realizowany we współpracy z agencją (…), której zadaniem było pozyskiwanie klientów na zakup nieruchomości oferowanych w ramach funduszu inwestycyjnego (działki sprzedawane po podziale i przekształceniu) i to ten podmiot mógł pobrać prowizję od kupującego, a co za tym idzie prowizji tej w żadnym wypadku nie mógł pobrać P. B.. Dodatkowo, biorąc pod uwagę zakres prac wykonywanych przez P. B. na rzecz K. W. (1), ich czasochłonność i fachowy charakter twierdzenie, że czynił to nieodpłatnie jest zupełnie niewiarygodne. Pamiętać należy przy tym, że J. P. (1), który podobnie jak oskarżony był zaangażowany w działalność prowadzoną przez K. W. (1), za swoją pracę otrzymywał wynagrodzenie, co dodatkowo potwierdza, że osoby z którymi współpracował pokrzywdzony były wynagradzane. Taki wniosek jest uprawniony również w świetle zasad doświadczenia życiowego. Oczywistym jest, bowiem że K. W. (1) prowadząc faktycznie działalność gospodarczą w zakresie inwestycyjnego obrotu nieruchomościami rolnymi, którą w celu optymalizacji podatkowej realizował jako osoba fizyczna, osiągał dochody zdecydowanie większe niż w przypadku, gdyby działał jako przedsiębiorca. W działania te był zaangażowany szereg osób, w tym P. B. i pomimo odmiennego stanowiska K. W. (1), nie sposób przyjąć, że za swoje działania oskarżony nie był wynagradzany.
Takie ustalenia nie czynią jednocześnie wiarygodnymi wyjaśnień oskarżonego w zakresie, w jakim wskazywał, że zyski z prowadzonej działalności dzielone były pomiędzy niego i pokrzywdzonego po połowie. Bezspornym pozostaje, że to K. W. (1) ze środków własnych sfinansował zakup pierwszych nieruchomości inwestycyjnych i pokrywał wszelkie koszty z tym związane. W świetle zgromadzonej dokumentacji nie może budzić wątpliwości, że miało to miejsce przed rozpoczęciem współpracy z P. B. i przyniosło pierwsze zyski, które wypracowane zostały bez jakiegokolwiek udziału oskarżonego. W świetle powyższego nie przekonują wyjaśnienia P. B., w których wskazywał, że to de facto on był pomysłodawcą działalności realizowanej przez K. W. (1) i w związku z tym miał równy z nim udział w zyskach. W świetle zasad racjonalnego myślenia i doświadczenia życiowego nie sposób, bowiem przyjąć, że K. W. (1), nawet przy założeniu znacznego wkładu oskarżonego w realizowane przedsięwzięcie, zgodził się na dzielenie się zyskiem z oskarżonym w połowie. To wyłącznie pokrzywdzony ponosił, bowiem ryzyko związane z prowadzoną działalnością, jednocześnie w przypadku jak twierdził oskarżony braku kompetencji i doświadczenia w obrocie nieruchomościami mógł wesprzeć swoje działania na profesjonalnych podmiotach, z którymi i tak już współpracował, a co z pewnością byłoby dla niego mniej kosztowne niż współpraca z P. B. na warunkach wskazywanych przez oskarżonego.
P. B. w wyjaśnieniach z dnia 02 marca 2017r. przedstawił sposób rozliczenia środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży działki nr (…) w Ż. wskazując, że prowizja dla M. wynosiła 180.000 zł, natomiast pozostała kwota miała zostać podzielona po połowie tj. po 829.800 zł, z czego K. W. (1) przelana została kwota 180.000 zł, a zatem do podziału pozostała kwota 649.800 zł, która została rozliczona przy uwzględnieniu kosztów zakupu kamienicy przy ul. (…) z K. w G. i kamienicy przy ul. (…) w P.. W pierwszej kolejności wskazać należy, że prowizja dla M. za pośrednictwo, zgodnie z fakturą VAT nr (…) wynosiła 50.910,93 zł brutto, a nie jak wskazał oskarżony 180.000 zł, tym samym, przyjmując nawet za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego do rozliczenia pozostawała dodatkowo kwota około 129.089,07 zł. Oskarżony wskazał również, że kwota 180.000 zł przelana została na rachunek bankowy K. W. (1), albowiem pilnie potrzebował gotówki. Powyższe twierdzenia pozostają w całkowitej sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonego, który wskazał, że przelew został wykonany w krótkim czasie po rozmowie, którą przeprowadził z P. B. w dniu następnym po dokonaniu sprzedaży nieruchomości w O., kiedy to oskarżony przyznał, że środki ze sprzedaży działki nr (…) w Ż. zainwestował w ramach działalności prowadzonej na terenie Chorwacji. Mając na uwadze fakt, że sprzedaż nieruchomości w O. miała miejsce w dniu 22 grudnia 2015r., a kwota 180.000 zł przelana została na rachunek bankowy K. W. (1) w dniu 23 grudnia 2015r., jak również, że od dokonania transakcji w Ż., do czasu dokonania przelewu upłynął okres czternastu miesięcy, nie sposób podważyć wiarygodności twierdzeń pokrzywdzonego. Co więcej, z relacji K. W. (1) wynikało, że P. B. po dokonaniu transakcji, której przedmiotem była nieruchomość z O., poinformował go, że poza kwotą wskazaną w akcie notarialnym przyjął od kupujących w gotówce kwotę 600.000 zł. Znamienne jest przy tym, że oskarżony w dniu 22 grudnia 2015r. dokonał na rachunek o nr (…) prowadzony dla M. B. (1) wpłaty gotówkowej w wysokości 600.000 zł, która została opisana jako „zaliczka sprzedaż udziałów (…) S.A”, po czym w dniu 23 grudnia 2015r. z tego właśnie rachunku przelana została kwota 180.000 zł na rachunek bankowy K. W. (1). Wskazać przy tym należy, że w chwili składania przez K. W. (1) zeznań w powyższym zakresie nie została uzyskana jeszcze historia rachunku bankowego o nr (…), a co za tym idzie logicznym jest, że informacje o których relacjonował pokrzywdzony mógł uzyskać wyłącznie od oskarżonego. Pamiętać również należy, że z rachunków bankowych prowadzonych na rzecz M. B. (1) i Przedsiębiorstwa (…) dokonywane były płatności na rzecz podmiotów chorwackich oraz spółek powiązanych z M. B. (1), przy czym tylko z rachunku bankowego o nr (…), na który wpłaty dokonali małżonkowie G. przelana została m. in. łączna kwota 523.403,85 zł na rzecz Bungalow D.O.O. i (…) Mobil C. (…).O.O.
Powyższe ustalenia, poczynione w oparciu o obiektywny i bezwpływowy materiał dowodowy, a potwierdzające w pełni wersję zdarzeń prezentowaną przez K. W. (1) nakazywały uznać jego zeznania w powyższym zakresie za wiarygodne.
Analizując dalej wyjaśnienia oskarżonego wskazać należy, że nawet przy hipotetycznym założeniu, że w przypadku działki nr (…), koszty związane z jej zakupem zostały rozliczone po pierwszej sprzedaży pozostałych działek położonych w Ż. (łączny koszt zakupu ok. 4 ml zł, cena sprzedaży pierwszej działki ok. 11 ml zł) to i tak nie można zgodzić się z twierdzeniem, że cała cena uzyskana ze sprzedaży stanowiła zysk. Zgodnie, bowiem z przedłożonymi przez oskarżonego zestawieniami (k. 921) zysk ze sprzedaży wyniósł 1.301.994,16 zł. Patrząc na strukturę kosztów oczywistym jest przy tym, że kwota 537.605,84 zł stanowi sumę kosztów poniesionych w związku z zakupem i sprzedażą wszystkich działek położonych w Ż., przy czym w sytuacji, gdy kwota ta nie została podzielona proporcjonalnie w odniesieniu do każdej z nieruchomości, a jednocześnie w przypadku pozostałych sprzedanych działek jako zysk wykazana została cała cena sprzedaży, która zdaniem oskarżonego miała być dzielona po połowie, to w przypadku działki nr (…) podziałowi winien podlegać faktyczny zysk stanowiący różnicę pomiędzy ceną sprzedaży, a sumą kosztów. Analiza historii rachunków bankowych wskazuje jednoznacznie, że każdorazowo to K. W. (1) ze swojego rachunku bankowego przelewał na rachunek prowadzony na rzecz M. B. (1) lub Przedsiębiorstwa (…) środki pieniężne na zakup nieruchomości lub składał je w depozycie notarialnym i nawet, gdyby były to – jak twierdził oskarżony – środki wypracowane wspólne, to podział całej kwoty uzyskanej ze sprzedaży byłby całkowicie nieracjonalny z biznesowego punktu widzenia. Dalej, nie sposób przyjąć za wiarygodne twierdzeń P. B., że podział zysków za sprzedaż działki nr (…) w Ż. uwzględniał również rozliczenia w związku z zakupem nieruchomości budynkowych w G. przy ul. (…) z K. i w P. przy ul. (…). Pamiętać należy, bowiem, że w dniu 27 grudnia 2011r. K. W. (1), w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (…) K. W. (1) sprzedał M. B. (1) w ramach Przedsiębiorstwa (…) M. B. (1) udziały w nieruchomości położonej w P. przy ul. (…) za kwotę 2.000.000 zł, a M. B. (1) w dniu 02 grudnia 2014r. przelała na rachunek bankowy K. W. (1) całą cenę sprzedaży. Powyższe, zatem przeczy twierdzeniom, że to po stronie K. W. (1) pozostawała nadwyżka zysku w związku z zatrzymaniem przez niego nieruchomości w G. przy ul. (…) z K., a która miała zostać wyrównana na rzecz P. B. zatrzymaniem zysku ze sprzedaży działki nr (…) w Ż..
Kolejno wskazać należy, że zgromadzona w aktach dokumentacja wskazuje na bardzo precyzyjne rozliczenia dokonywane przez K. W. (1) i M. C. oraz P. B. i J. P. (1) w odniesieniu do poszczególnych nieruchomości będących przedmiotem transakcji. Znamienny, zatem jest brak jakiegokolwiek rozliczenia zarówno w odniesieniu do nieruchomości budynkowych w G. i w P., jak również działki nr (…) w Ż.. W ocenie Sądu brak takich rozliczeń nie jest przypadkiem, lecz dobitnie wskazuje, że takie rozliczenia nie zostały dokonane, a te przedstawione przez P. B. w toku niniejszego postępowania, przygotowane zostały wyłącznie na jego potrzeby, a ich celem miało być podważenie zasadności stawianego mu zarzutu. Powyższe, w ocenie Sądu świadczy również o tym, że P. B. faktycznie nie poinformował K. W. (1) o sprzedaży działki nr (…) w Ż., albowiem w sytuacji odmiennej niewątpliwie ten domagałby się co najmniej dokonania rozliczenia. W świetle zgromadzonej korespondencji mailowej, nie może bowiem budzić wątpliwości, że M. C. na bieżąco dokonywała takich rozliczeń i wielokrotnie w tej kwestii kontaktowała się z P. B. w odniesieniu do innych nieruchomości, a zatem nie sposób przyjąć, że w przypadku działki nr (…) miałoby być inaczej. Pamiętać należy również, że K. W. (1) w mailu z dnia 23 kwietnia 2015r. (k. 597) pytał P. B., czy sfinalizowana została sprzedaż działki nr (…) w Ż., która faktycznie miała miejsce w dniu 29 października 2014r., co niezbicie świadczy, że nie został o tym wcześniej poinformowany przez oskarżonego. Z zeznań K. W. (1) wynika również, że oskarżony miał go poinformować o przeznaczeniu środków ze sprzedaży działki nr (…) w Ż. na cele związane z działalnością gospodarczą prowadzoną w Chorwacji oraz, że zobowiązał się do ich zwrotu. W świetle danych z rachunków bankowych, fakt zaangażowania przez P. B. środków pieniężnych w działalność z chorwackimi podmiotami gospodarczymi nie może budzić wątpliwości. To natomiast tłumaczy brak podjęcia przez pokrzywdzonego natychmiastowych kroków prawnych w celu odzyskania środków pieniężnych od oskarżonego. Jak ustalono K. W. (1) i P. B. prowadzili wspólne przedsięwzięcia biznesowe, ich współpraca oparta była na bliskiej relacji towarzyskiej i dużym zaufaniu, oskarżony dysponował znacznymi środkami finansowymi, z których na bieżąco rozliczał się z pokrzywdzonym, a co za tym idzie zrozumiałym jest, że K. W. (1) wiedząc o prowadzonych przez P. B. interesach w Chorwacji i przy zapewnieniu co do dokonania rozliczenia nie domagał się ich natychmiastowego zwrotu, w szczególności, że otrzymał kwotę 180.000 zł. Dopiero nierozliczenie się przez P. B. z pozostałej kwoty oraz brak kontaktu z jego strony spowodował, że K. W. (1) podjął kroki prawne skutkujące złożeniem zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa.
W tym miejscu odnieść się należy do bezspornej okoliczności, jaką jest udzielenie przez K. W. (1) P. B. w dniu 22 grudnia 2015r. szerokiego pełnomocnictwa do sprzedaży w jego imieniu nieruchomości położonej w O., a która to okoliczność w świetle stanowiska oskarżonego miałaby świadczyć o istnieniu zaufania pomiędzy stronami, co nie miałoby miejsca w przypadku faktycznego nierozliczenia się przez strony z tytułu sprzedaży nieruchomości w Ż.. Jeszcze raz podkreślić należy, że K. W. (1), co najmniej do dnia 23 kwietnia 2015r. (dzień wysłania zapytania do oskarżonego) nie wiedział, że transakcja została zrealizowana, a dodatkowo jest wysoce prawdopodobne, że wprost został o tym poinformowany przez oskarżonego dopiero w dniu 23 grudnia 2015r. Zakładając jednakże, że powyższą informację uzyskał w okresie po 23 kwietnia 2015r., a oskarżony zapewniał go że dokonana zwrotu środków, to biorąc pod uwagę ich wzajemne relacje nie budzi uzasadnionych wątpliwości fakt, że nadal darzył oskarżonego zaufaniem i pozostawał w przekonaniu, że ten odda mu pieniądze.
Na koniec wskazać należy, że w realiach niniejszej sprawy ustaleń faktycznych odnoszących się rzeczywistej relacji łączącej oskarżonego i pokrzywdzonego, a ocenianych z punktu widzenia uregulowań prawnych, nie można czynić w oparciu o tytuły przelewów dokonywanych przez P. B.. Faktem jest, że w tytule przelewu kwoty 1.200.000 zł na rzecz K. W. (1) uzyskanej ze sprzedaży działki nr (…) w Ż. oskarżony wskazał „rozliczenie umowy powierniczej – realizacja sprzedaży działki (…) w Ż.”, co nijak się ma do rzeczywistości, albowiem oczywistym jest, że P. B. nie dokonał fiducjarnego nabycia przedmiotowej nieruchomości. Dalej tytuł przelewu kwoty 180.000 zł mającej stanowić część ceny sprzedaży działki nr (…) został opisany jako „zwrot zaliczki umowa sprzedaży działki nr (…) w Ż.”, co również sprzeczne jest ze stanem rzeczywistym.
Reasumując powyższe rozważania wskazać należy, że jakkolwiek K. W. (1) i P. B. łączyła szeroka współpraca w zakresie inwestycyjnego obrotu nieruchomościami, w ramach której oskarżony posiadał duże pole decyzyjne, nadto z działalności tej – co wykazane zostało powyżej – musiał uzyskiwać dochody, to jego działanie w stosunku do nieruchomości położonej w Ż. stanowiącej działkę nr (…) odbiegało od przyjętych przez strony wzorców współpracy, a ze środków pochodzących z tej sprzedaży P. B. nie rozliczył się w znacznej części do chwili obecnej, co więcej przeznaczył je na cele niezwiązane z działalnością prowadzoną z K. W. (1).
W konkluzji wskazać należy, że Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim korespondowały z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym i ustalonym w oparciu o niego stanem faktycznym. W pozostałej części, Sąd odmówił przymiotu wiarygodności wyjaśnieniom P. B. uznając, że zostały one przygotowane na potrzeby niniejszego postępowania i były one wyrazem przyjętej przez niego linii obrony, której celem było podważenie zasadności stawianego mu zarzutu, a w konsekwencji uniknięcie odpowiedzialności karnej.
Zeznania pokrzywdzonego K. W. (1) Sąd uznał za wiarygodne z wyjątkiem tych ich części, która omówiona została powyżej, a która dotyczyła zakresu współpracy i wynagradzania P. B.. W pozostałej części zeznania pokrzywdzonego były rzeczowe i konsekwentne, znalazły potwierdzenie w zeznaniach M. B. (1), M. C., J. P. (1), M. B. (2), K. W. (2), a częściowo także wyjaśnieniach P. B., nadto w zgromadzonych dokumentach i łącznie z tym materiałem dowodowym tworzyły spójną i logiczną całość.
Na przymiot wiarygodności zasługiwały zeznania świadków A. G. i J. G. (2) , którzy opisali okoliczności dokonania zakupu działki nr (…) położonej w Ż., wskazali osoby biorące udział w realizacji transakcji, wskazali terminy i sposób płatności. Zeznania te były rzeczowe, konsekwentne, wzajemnie ze sobą korespondowały i uzupełniały się, nadto znalazły potwierdzenie w dokumentach w postaci aktów notarialnych, historii rachunku bankowego, potwierdzeniach przelewu, umowie pośrednictwa i jako takie stanowiły podstawę ustaleń faktycznych w sprawie.
Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania wiarygodności zeznań świadka M. C. (dawnej R.), która w sposób rzeczowy i konsekwentny opisała zakres działalności firmy (…) oraz założenia projektu B., zakres swoich obowiązków wynikający ze świadczeniem pracy na rzecz K. W. (1), zasady i zakres współpracy z P. B., J. P. (1), M. B. (2) i K. W. (2), jak również agencją (…). Zeznania świadka były rzeczowe, konsekwentne, korespondowały zarówno z osobowym, jak i rzeczowym materiałem dowodowym, a w związku z tym Sąd nie miał podstaw do kwestionowania ich prawdziwości. Odnosząc się natomiast do zeznań świadka dotyczących wynagradzania P. B. za pracę wykonywaną w ramach współpracy z K. W. (1) Sąd uznał je za wiarygodne w zakresie, w jakim korespondowały one z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym. Twierdzenia świadka w tej materii oparte były w znacznej części na własnych spostrzeżeniach i domniemaniach, a nie stanowiły relacji odnośnie faktów.
Jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania świadka A. M. – pracownika M. firmy pośredniczącej w transakcji sprzedaży nieruchomości w Ż.. Zeznania świadka w pełni korespondowały z zeznaniami A. i J. G. (1), jak również wyjaśnieniami P. B., znalazły nadto potwierdzenie w dokumentach w postaci umów pośrednictwa, potwierdzeniach przelewów, historii rachunku bankowego, aktach notarialnych i jako takie stanowiły podstawę ustaleń faktycznych prezentowanych powyżej.
Zeznania świadka M. B. (1) Sąd uznał za wiarygodne w zakresie, w jakim korespondowały one z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym i ustalonym w oparciu o niego stanem faktycznym. Treść zeznań świadka, w szczególności tych złożonych w toku postępowania przygotowawczego wskazuje, że M. B. (1), choć formalnie figuruje jako osoba prowadząca działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo (…) M. B. (1), to faktycznie osobą zarządzającą i podejmującą decyzje jest P. B.. Okoliczność ta nie była kwestionowana, co do zasady przez M. B. (1), nadto potwierdzona została w wyjaśnieniach oskarżonego, jak również zeznaniach K. W. (1) i J. P. (1). Powyższa okoliczność, jak również fakt, że świadek jest osobą najbliższą dla oskarżonego, a co za tym idzie miała interes w tym by potwierdzić prezentowaną przez niego wersję zdarzeń nakazywała oceniać powyższe zeznania z dużą ostrożnością. Odwołując się do argumentacji przedstawionej w części dotyczącej oceny wyjaśnień P. B., Sąd uznał za wiarygodne zeznania M. B. (1) w zakresie, w jakim wskazywała na bliskie relacje towarzyskie łączące ją i oskarżonego z K. W. (1), a także szeroką współpracę biznesową, która wykraczała daleko poza ramy działania P. B. jako pełnomocnika K. W. (1).
Jako niewiarygodne Sąd ocenił natomiast zeznania świadka, w części w jakiej zaprzeczyła, by P. B. przywłaszczył środki pieniężne należące do K. W. (1). Również w tym zakresie aktualne pozostają rozważania przedstawione przez Sąd w ramach oceny wyjaśnień oskarżonego, a ich powielanie nie jest konieczne. Dodatkowo wskazać należy jedynie, że zeznania M. B. (1) oparte były na relacji uzyskanej od męża, a co za tym idzie stanowiły powielenie przedstawianej przez niego wersji zdarzeń.
Jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania świadka J. P. (1) , który wskazał okoliczności w jakich podjął współpracę z K. W. (1), opisał jej zasady, jak również przedstawił udział P. B. w realizowanych przedsięwzięciach. W powyższym zakresie zeznania świadka korespondowały z uznanymi za wiarygodne wyjaśnieniami oskarżonego, zeznaniami M. C., M. B. (2), jak również znalazły potwierdzenie w dokumentach, w szczególności aktach notarialnych, umowach zlecenia i rachunkach i w związku z tym Sąd nie miał podstaw do kwestionowania ich rzetelności. Jako niewiarygodne Sąd ocenił natomiast zeznania świadka w części, w jakiej wskazywał, że K. W. (1) i P. B. faktycznie byli wspólnikami, co więcej tak się przedstawiali wobec osób trzecich, a co miało wiązać się z równym udziałem w zyskach. Rozważania na ten temat Sąd poczynił w części dotyczącej oceny wyjaśnień oskarżonego i przedstawioną tam argumentację w pełni podtrzymuje w kontekście oceny zeznań świadka. W tym miejscu należy jedynie przypomnieć o bliskiej relacji łączącej J. P. (1) z P. B., jak również prowadzonych przez nich do chwili obecnej wspólnych interesach, a co z pewnością było dla świadka istotną motywacją do złożenia zeznań zbieżnych z wersją oskarżonego celem wzmocnienia jej wiarygodności.
Zeznania świadka M. B. (2) miały drugorzędne znaczenie dla poczynienia istotnych ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Świadek jako znajomy P. B. przedstawił ogólne informacje dotyczące przedmiotu i zakresu współpracy oskarżonego z K. W. (1), jak również potwierdził fakt wspólnego inwestowania w zakup nieruchomości, przy czym co istotne bazował jedynie na informacjach uzyskanych od oskarżonego, a które w części w oczywisty sposób nie odpowiadały rzeczywistości ( firma (…) jako wspólne przedsięwzięcie K. W. (1) i P. B., postrzeganie P. B. w M. jako współwłaściciela gruntów). Jednocześnie świadek przed Sądem opisał okoliczności związane z realizacją projektu B., które to zeznania w powiązaniu z zeznaniami M. C., J. P. (2), a także wyjaśnieniami oskarżonego tworzyły spójną i logiczną całość.
W pełni wiarygodnymi były w ocenie Sądu zgromadzone w toku całego postępowania dokumenty. Ich autentyczność, wiarygodność ani wartość dowodowa nie budziły wątpliwości Sądu, bowiem dokumenty te sporządzone zostały przez właściwe organy, w granicach ich kompetencji i w przewidzianej przepisami formie, dowodów tych nie kwestionowały także strony w toku procesu, a Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.
Sąd zważył, co następuje:
Przywłaszczeniem w rozumieniu Kodeksu karnego jest bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej, rozporządzenie rzeczą ruchomą znajdującą się w posiadaniu sprawcy przez włączenie jej do swego majątku i powiększenie w ten sposób swojego stanu posiadania lub stanu posiadania innej osoby albo wykonywanie w inny sposób w stosunku do rzeczy ruchomej uprawnień właścicielskich, bądź też przeznaczenie jej na cel inny niż przekazanie właścicielowi (vide: wyrok SN z dn. 6.01.1978r., V KR 197/77, OSNPG 1978, nr 6, poz. 64, wyrok SA w Lublinie z dn. 3.12.1998 r., II Aka 176/98, Apelacja Lubelska 1999, nr 2, poz. 11).
Typ kwalifikowany przywłaszczenia – sprzeniewierzenie opisane w art. 284 § 2 k.k. polega na przywłaszczeniu rzeczy ruchomej, która została wcześniej sprawcy powierzona przez uprawnionego. Powierzenie to przeniesienie władztwa nad rzeczą na inną niż właściciel osobę, powiązane z ustaleniem określonego postępowania z rzeczą przez osobę ją uzyskującą i połączone z zastrzeżeniem konieczności jej zwrotu w przyszłości (vide: wyrok SA w Szczecinie z dn. 27.2.2014 r., II AKa 15/14, Legalis). Może to być jakikolwiek stosunek prawny, nie ma też znaczenia forma powierzenia.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanego przypadku stwierdzić należy, iż poza sporem pozostawała okoliczność, że środki pieniężne w łącznej kwocie 1.839.600 zł uzyskane ze sprzedaży nieruchomości gruntowej położonej w Ż. oznaczoną nr (…)o obszarze 30,6600 ha, dla której Sąd Rejonowy w Szamotułach V Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW (…) zostały zaksięgowane na rachunku bankowym o nr (…) prowadzonym na rzecz M. B. (1) odpowiednio w dniu 23 maja 2014r. (kwota 183.960 zł), w dniu 16 września 2014r. (kwota 200.000 zł) i w dniu 30 października 2014r. (kwota 1.455.640 zł). Jednocześnie z ceny sprzedaży K. W. (1) otrzymał w dniu 23 grudnia 2015r. kwotę 180.000 zł, zaś z pozostałej kwoty P. B. nie rozliczył się do chwili obecnej.
Przestępstwo określone w art. 284 § 2 k.k. ma charakter materialny. Do jego znamion należy skutek w postaci utraty przez właściciela rzeczy ruchomej będącej w posiadaniu sprawcy. Skutek stanowiący znamię przywłaszczenia powstaje w chwili rozporządzenia rzeczą przez sprawcę z wyłączeniem osoby uprawnionej, a więc gdy wola rozporządzenia rzeczą zostaje uzewnętrzniona poprzez zachowanie sprawcy, nie zaś dopiero w momencie wystąpienia osoby powierzającej o zwrot powierzonej rzeczy.
Przestępstwo sprzeniewierzenia należy także do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. O zamiarze przywłaszczenia, w przypadku przestępstwa przywłaszczenia, nie może zatem przesądzać wyłącznie fakt nieuprawnionego postępowania przez sprawcę z rzeczą ruchomą, a więc wykorzystywania jej lub postępowania z nią w sposób inny niż uzgodniony z właścicielem. Dla ustalenia znamion strony podmiotowej niezbędne jest wykazanie, że sprawca, postępując z rzeczą w sposób sprzeczny z uzgodnieniami poczynionymi z właścicielem, działał w celu włączenia rzeczy do swojego majątku i definitywnego pozbawienia osoby uprawnionej jej własności (vide: wyrok SN z dn. 06.05.2004r., V KK 316/03, OSNKW 2004, nr 7-8, poz. 70).
W toku prowadzonego postępowania Sąd ustalił, że pomiędzy K. W. (1), a P. B. nie zostały poczynione uzgodnienia zgodnie z którymi mieli się oni dzielić po połowie zyskiem uzyskanym w ramach wspólnie prowadzonych działań biznesowych, ich wzajemne rozliczenia nie pozostawały również w związku z inwestycjami polegającymi na zakupie przez K. W. (1) nieruchomości budynkowych w G. przy ul. (…) z K. i w P. przy ul. (…). Kwestie te szczegółowo omówione zostały w części dotyczącej oceny wyjaśnień oskarżonego i zeznań pokrzywdzonego, w związku z czym w tym zakresie odwołać się należy do przedstawionej tam argumentacji. Zatem P. B., działając jako pełnomocnik K. W. (1) uprawiony do otrzymania od kupujących ceny sprzedaży zobowiązany był przekazać całość środków uzyskanych ze sprzedaży działki nr (…) w Ż. K. W. (1), czego poza kwotą 180.000 nie uczynił do chwili obecnej. Środki powierzone mu na mocy udzielonego pełnomocnictwa rozdysponował bez porozumienia z ich właścicielem i to na cele niezwiązane z działalnością prowadzoną przez pokrzywdzonego, co więcej w znacznej części przeznaczył je na realizację własnych przedsięwzięć biznesowych. Zatem działanie oskarżonego stanowiło bezprawne rozporządzenie cudzym mieniem ruchomym z wyłączeniem osoby uprawnionej, na skutek czego nastąpiło powiększenie stanu jego posiadania. Dla oceny zachowania oskarżonego bez znaczenia pozostaje fakt, że środki pieniężne pochodzące ze sprzedaży działki nr (…) faktycznie znajdowały się na rachunku bankowym należącym do M. B. (1) i za jego pomocą zostały dalej rozdysponowane. W świetle poczynionych, a niekwestionowanych ustaleń faktycznych oczywistym jest, bowiem że faktycznym dysponentem tych środków był P. B., który działał jako pełnomocnik swojej żony.
Tym samym przyjąć należało, że oskarżonemu towarzyszył bezpośredni zamiar definitywnego pozbawienia K. W. (1) prawa własności do przedmiotowych środków pieniężnych. Wiedząc bowiem, że stanowią one własność pokrzywdzonego, nie przekazał ich osobie uprawnionej, nie przeznaczył ich na realizację kolejnych zamierzeń inwestycyjnych, lecz rozdysponował je według swojego uznania, a więc postąpił z nimi jak właściciel, bez żadnego ku temu tytułu i porozumienia z osobą uprawnioną.
W ocenie Sądu zachowanie oskarżonego stanowiło czyn ciągły opisany w art. 12§1 k.k. P. B. realizował z góry powzięty zamiar, którego istotą było sprzeniewierzenie środków pieniężnych należących do K. W. (1). Świadczy o tym fakt, że pierwsza wpłata środków pieniężnych na rachunek bankowy o nr (…) miała miejsce w dniu 23 maja 2014r., zaś kolejne wpłaty w dniu w dniu 16 września 2014r. i 30 października 2014r. i w całym okresie oskarżony nie przekazał K. W. (1) uzyskanych od kupujących środków pieniężnych, co więcej nie poinformował go o fakcie dokonania sprzedaży. Z całą pewnością został też spełniony drugi z warunków koniecznych dla uznania zachowań oskarżonego za czyn ciągły, a mianowicie odstępy czasu dzielące zachowania, które można niewątpliwie określić jako krótkie.
Jednocześnie Sąd przyjął, że oskarżony działał w okresie od dnia 23 maja 2014r. do dnia 30 października 2014r., albowiem pierwsza wpłata na rachunku bankowym nr (…) została zaksięgowana w dniu 23 maja 2014r., a zatem od tego momentu P. B. faktycznie dysponował środkami pieniężnym przelanymi przez A. i J. małżonków G., a nie od dnia 22 maja 2014r., kiedy to wydana została dyspozycja przelewu.
Sąd uznał, że P. B. dopuścił się popełnienia przestępstwa sprzeniewierzenia w stosunku do mienia znacznej wartości. Zgodnie, bowiem z treścią art. 115 §5 k.k. mieniem znacznej wartości jest mienie, którego wartość w czasie popełnienia czynu zabronionego przekracza 200.000 zł, przy czym wartość przywłaszczonego przez oskarżonego mienia wynosiła 1.659.600 zł.
W konsekwencji Sąd uznał oskarżonego P. B. za winnego, tego że w okresie od dnia 23 maja 2014r. do 30 października 2014r. w P., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru będąc upoważnionym na mocy pełnomocnictwa udzielonego przez K. W. (1) aktem notarialnym Rep. A nr (…) z dnia 14.04.2014r. do zawarcia umowy przedwstępnej sprzedaży, umowy warunkowej sprzedaży, odbioru zadatku lub zaliczki z tytułu umowy przedwstępnej sprzedaży, a także do zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży nieruchomości stanowiącej działkę nr (…) o powierzchni 30.6600 ha, położonej w miejscowości Ż. gm. R., będącej własnością K. W. (1), w jego imieniu i na jego rzecz, przywłaszczył powierzone mu pieniądze w łącznej kwocie 1.659.600 zł, stanowiące mienie znacznej wartości, wpłacone przez kupujących Arietę i J. małżonków G. na rachunek bankowy nr (…) prowadzony dla M. B. (1), tytułem zadatku zgodnie z przedwstępną umową sprzedaży przedmiotowej nieruchomości na mocy aktu notarialnego z dnia 22.05.2014r. Rep A nr (…). warunkową umową sprzedaży nieruchomości na mocy aktu notarialnego z dnia 15.09.2014r. Rep. A (…) i umowy sprzedaży nieruchomości na mocy aktu notarialnego z dnia 29.10.2014r. Rep. A (…) czym działał na szkodę K. W. (1) tj. przestępstwa z art. 284 §2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.
Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na względzie następujące okoliczności:
Uznając winę oskarżonego za udowodnioną, kierując się zasadami sądowego wymiaru kary, a zwłaszcza prewencji indywidualnej, pojmowanej jako cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w stosunku do oskarżonego i prewencji generalnej, mającej na celu kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa oraz stopniem szkodliwości społecznej czynu, uwzględniając przewidziane w ustawie granice zagrożenia dla występku z art. 284 §2 k.k. Sąd zdecydował wymierzyć oskarżonemu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz karę 300 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości stawki na kwotę 50 zł.
Jako okoliczność łagodzącą Sąd uznał dotychczasową postawę życiową oskarżonego, który nie był dotychczas karany za przestępstwa, co biorąc pod uwagę jego wiek wskazuje na wdrożenie do przestrzegania porządku prawnego.
Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony dokonując przypisanego mu czynu wykorzystał bliską relację z pokrzywdzonym K. W. (1), która oparta była na zaufaniu i znacznej swobodzie decyzyjnej w zakresie wspólnie prowadzonych przedsięwzięć, którego to zaufania świadomie nadużył i w ten sposób realizował własne cele zawodowe.
Wymierzając oskarżonemu obok kary pozbawienia wolności, karę grzywny Sąd kierował się potrzebą kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, a w tym zakresie zwłaszcza zapobieżeniu społecznemu poczuciu bezkarności sprawcy i braku odpowiedniej reakcji organów wymiaru sprawiedliwości na popełnienie przestępstw. Ustalona ilość stawek dziennych w ocenie Sądu jest adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego i społecznej szkodliwości jego czynu – wyrażająca się w wyżej przywołanych okolicznościach łagodzących i obciążających, natomiast wysokość stawki dziennej odpowiada stosunkom majątkowym i możliwościom zarobkowym oskarżonego.
Sąd uznał przy tym, że w niniejszej sprawie wystąpiły przesłanki do zastosowania wobec P. B. dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. Oskarżonego nie sposób zasadnie zaliczyć do sprawców niepoprawnych, w przypadku których tylko bezwzględna i najsurowsza rodzajowo kara może wdrożyć go do przestrzegania norm porządku prawnego. Oskarżony nie był dotychczas karany, co wskazuje na incydentalny charakter popełnionego przez niego czynu. Sąd stanął na stanowisku, iż należy dać oskarżonemu szansę na naprawienie swoich błędów, mając również nadzieję, że wymierzenie kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania będzie dla niego wystarczającą przestrogą przed ponownym wchodzeniem w konflikt z prawem. Określając przy tym pięcioletni okres próby, Sąd doszedł do przekonania, że jest on konieczny dla osiągnięcia względem oskarżonego celów kary, jednocześnie pozwoli na ewentualną odpowiednią reakcję wymiaru sprawiedliwości w przypadku kolejnego naruszenia porządku prawnego lub nierealizowania nałożonych na oskarżonego przez Sąd obowiązków.
Orzekając o warunkowym zawieszeniu wobec P. B. kary pozbawienia wolności, Sąd miał na uwadze również interes pokrzywdzonego, który w realiach niniejszej sprawy jawi się przede wszystkim w realizacji przez oskarżonego nałożonego na niego obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem. P. B. faktycznie prowadzi działalność gospodarczą (jest pełnomocnikiem M. B. (1) i prokurentem (…) S.A.), z której uzyskuje stały dochód, a zatem pozostając na wolności i mając jednocześnie świadomość konsekwencji wynikających z niewykonania nałożonego na niego obowiązku naprawienia szkody, z pewnością będzie czynił wszelkie starania w celu jego realizacji, co w przypadku izolacji penitencjarnej oskarżonego mogłoby być w znacznym stopniu utrudnione.
Jednocześnie wskazać należy, że orzekając o warunkowym zawieszeniu wykonania kary pozbawienia wolności, w myśl art. 4 §1 k.k., Sąd zastosował ustawę obowiązującą w chwili popełnienia czynu jako względniejszą dla sprawcy, albowiem obowiązujące obecnie regulacje pozwalają na zastosowanie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary tylko w zakresie kary pozbawienia wolności nieprzekraczającej roku (poprzednio 2 lata).
Reasumując, zdaniem Sądu wymierzona P. B. kara oddaje stopień winy, uwzględnia stopień szkodliwości społecznej przypisanego mu czynu. Sąd uznał, że taka kara będzie dla oskarżonego bodźcem do przemyślenia swego postępowania, a z drugiej strony spełni swoje cele tak zapobiegawcze, jak i wychowawcze oraz spowoduje, że nie będzie miał poczucia bezkarności.
Na podstawie art. 46§1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego K. W. (1) obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na jego rzecz kwoty 1.659.600 zł.
Orzekając o obowiązku naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem Sąd uznał, że korzystniejsze dla oskarżonego będzie zastosowanie art. 46§1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w czasie popełnienia przypisanego mu czynu. Zgodnie, bowiem z treścią art. 46 §1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2015r. wyłączone było stosowanie przepisów prawa cywilnego, a regulacje obecnie obowiązujące, z uwagi na konieczność stosowania przepisów prawa cywilnego umożliwiałyby orzeczenie o odsetkach, a zatem stosowanie ustawy nowej byłoby mniej korzystne dla oskarżonego.
Na podstawie przepisów powołanych w punkcie 4 wyroku Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Poznaniu koszty sądowe w kwocie 151 zł, na które składają się następujące wydatki:
wydatki poniesione w postępowaniu przygotowawczym – 30 zł (k. 526),
wydatki poniesione w toku postępowania sądowego – zł 121 (karta karna – 30 zł, ryczałt za doręczenia – 20 zł, zwrot kosztów dojazdu świadka – 41 zł, k. 751).
sędzia Izabela Dehmel
ZARZĄDZENIE
Proszę:
1. Odnotować w kontrolce uzasadnień.
2. Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć:
– obrońcy oskarżonego adw. J. G.,
– prokuratorowi
3. Za 14 dni lub z apelacją.
Poznań, dn. 05.10.2019r.
SSO Izabela Dehmel